Miaow..!

Perşembe sabahı yine işe gitmek için evden çıktım.Güneşin az da olsa kendini gösteriyor olmasından kaynaklı,mutlu mutlu servise bineceğim köşeye doğru ilerlerken takip edildiğimi hissettim.Ama arkamı dönüp bakmadan yürümeye devam ettim.Köşeye gelip de,şöyle etrafıma bakınca,bu sevimli yaratığı,en sırnaşık haliyle bana bakarken buldum.

Normalde kedilerle pek iyi anlaşamam.4 yaşındayken ailemle gittiğimiz Şile tatilinde kuyruğunu çektiğim bir kedinin elimi tırmalaması sonucu,doktor doktor gezdirilip,kuduz aşısı olmak için çektiğim ızdırabı ve tatili bizimkilere nasıl zehir ettiğimi hatırlarım.Belki de ondandır bu geçimsizlik kedilerle aramdaki.

Ama bu sevimli arkadaşımızın,bana o günleri unutturmak ve kedigillerle aramda yıllar süren soğuk savaşı sona erdirmek için uzattığı zeytin dalını da geri çeviremezdim.
Bir aşk yaşamaya başladık anlatamam.Bütün tüylerini bıraktı pantolonuma sağolsun.
Ertesi sabah baktım yine bekliyor beni kapının önünde.Geldi benimle köşeye kadar.Servise bindirirken de "Aman evladım dikkat et kendine.Yine göğsün bağrın açık çıkmışsın,hastalanacaksın" bakışıyla uğurladı beni.

Şimdi merakla pazartesi sabahını bekliyorum.Bakalım bu ilişki devam edecek mi yoksa,yine "geç buldum,tez yitirdim"moduna mı bağlayacağım.