9 Mart 2009 Pazartesi

Oyuncaklarımı Geri İstiyorum..!

Çocukluktan,gençliğe terfi ederken topladığım odamdan binlerce oyuncak çıkmıştı.Birkaçı hala oynamaktan zevk aldığım,birçoğu da varlığını bile unuttuğum şeylerdi.Her zaman elimin altında olan legolarım,star wars figürlerim,matchbox ve burago arabalar.
Hatırlıyorum da hiç sıkılmazdım onlarla oynamaktan.Kendi kendime,sessiz sedasız saatlerce odama kapanır,kaybolurdum içlerinde.En büyük zevkimse ne var ne yoksa orta yere döküp,en sonunda hepsini toplayıp yerli yerine kaldırmaktı.Başak burcunun düzen hastalığına taa çocukluğumda yakalanmışım belli ki.

İlgi alanlarım değişmeye başlamış,artık odanın içine sığamaz olmuştum.Sadece çok sevdiklerimi saklayıp,gerisini kapıcının oğluydu,bakkalın çırağıydı ona buna dağıtsın diye anneme verdim.O da meğersem nasıl muzdaripmiş odadan taşan ıvır zıvırdan,pişman olup geri istediğim birkaçını almama fırsat bile vermeden dağıtmış hepsini.

Elimde avucumda kala kala üç beş parça birşey kalmıştı.Hepsini dolabımın ücra köşelerine,bahçeye kemik gömen köpek edasıyla sakladım.Amacım yıllar sonra onları tekrar bulup çocuklar gibi sevinmekti.
Ama olmadı,olamadı.

Ne zaman eve bir çocuk gelse,annem "Hadi oğlum ver çocuğa dolaptaki oyuncaklardan" diyerek,varlıklarını unutmamı hep engelledi.Her gelen çocuk da,ya bazılarını çok sevdi almak istedi,yada bazısını ben çok sevdim kendi ellerimle verdim.

Şu gün itibariyle elimde sadece Fatoş marka,sarı renkli,koca puantiyeli kulaklı,içi köpük dolu faremle,kız kardeşimin doğarken bana getirdiği kırmızı,tek tekeri kırık porsche arabam kaldı.Beş yaşındaydım kardeşim doğduğunda.Tam aptal erkek çocuk yaşı.İnanmıştım arabayı onun getirdiğine.Taa ki ilkokula başladığımda,okulda anlattığımda herkes gülünce gelmişti aklım başıma.Şuncacık kız çocuğu nerden nasıl getirecekti ki onu.Salak küçük Puffy.Çok safmışım ben küçükken yaa.

Şimdi o oyuncakların hepsini geri istiyorum.Ne var ne yoksa.Eski apartmanımızda oturan kapıcının hala orada olduğunu öğrendim.Gidip istesem verir mi acaba.Bakkalın çırağından haberim yok ama,eve gelip giden ve teker teker hazinemi hiç edenlerin de hepsinin evini biliyorum.Vermezlerse döve döve alırım gerekirse.

Hepsini istiyorum anladın mı hepsini.

Ve eski odamda oynamak istiyorum onlarla.Bacaklarımı iki yana açıp kıç üstü oturmak,hepsini yere dökmek ve bir daha hiç toplamamak.Hep orada kalmak.Canım her istediğinde,yadırganmadan ağlamak.Çocukken hiç yapmadığım birşeyi;İstediğimi ağlayarak yaptırmayı istiyorum.

6 yorum:

Dobrowski dedi ki...

ne iş herkes çocukluğunu mu özlüyor bu sıralar?
oyuncakları kırmak kadar güzel şey olamaz ama başka çocukların oyuncaklarını heheh misafirliğe giderdik annemle ben o evdeki çocuğun oyuncakları parçalardım hemen =)

Adsız dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
Adsız dedi ki...

Kandıralı,
İkimiz de tesadüfen aynı saatlerde konusu benzer yazılar yazmışız. Ben özlemiyorum yalnız, sadece olayı anlattım.

Puffy,
yorum konusunda sana laf ettikten sonra sana benzemem kaderin kötü bir oyunu mu bana?

Puffy dedi ki...

Gözümden kaçmadı değil Müge :)
Kandıralı,
Ben kuzenimin arabalarıyla çarpıştırmaya bayılırdım arabaları.Ama eşleşmede benim en eski kırık dökük arabamın karşısına onun en gıcır arabasını koyardım :p

Arzu Pınar dedi ki...

ben de geçende özledim. hatta bebeklerimi nasıl, kimlere verdiğimi de düşündüm, bulamadım. silinmiş zihnimden.
oysa kadın olmak daha güzel olmalıydı bebekleriyle oynayan küçük kız olmaktan.

Puffy dedi ki...

Arzu Pınar;
Gerekirse seni tenzi edebilirim tabi ama,kadın olunca da yeni oyuncaklar edinebiliyor kendine insan.
Erkekler mesela.Düşünsene canlı kanlı oyuncak.Üstelik ne dersen yapıyor.
en keyiflisi bence.. :)