Eski Eşler Kulübü..!

Üniversite yıllarında,nasıl olurdu bilmem ama birlikte olduğum bütün kadınlar,dönüp dolaşıp birbirini bulur,can ciğer arkadaş olurdu.Birbirleriyle tanışıp,bu kadar sevmeleri için hayatıma girip çıkmaları mı gerekiyordu acaba diye düşünürdüm.

Ben her ne kadar arkadaşlarımın arkadaşlarıyla birlikte olmaktan kaçınsam da istisnasız hepsi birbirini bulurdu.Hadi desem ki hepsinden medeni şekilde ayrıldım,yada hepsini üzerek,ah alarak ayrıldım,biraraya gelmeleri için bir sebepleri vardı.Ama öyle de değildi.Beni bırakanla,ayrılma konuşmamı yaparken kafama bira şişesi fırlatan kadını,kampüsteki cafede 3 gün sonra karşılıklı kahve içip sohbet ederken buluyordum.Üstelik o dönemlerde birlikte olduğum kadınların çoğu,çıtı pıtı,minyon tiplerdi.Üçü beşi biraraya geldi mi kendimi pigmeler diyarındaki Gulliver gibi hissediyordum.("yaaa sen de çok uzunsun ya" tadındaki yorumu okur gibiyim.)

Bir süre sonra onların takıldığı yerlerden kaçar buldum kendimi.Kendime yeni arkadaşlar,yeni sevgililer ve yeni mekanlar arayışındayken,iibf'den uzaklaşıp,eğitim ve tıp fakültesine attım kendimi.Kısa süre sonra İngilizce öğretmenliğinde okuyan çok tatlı bir kızla tanıştım ve çıkmaya başladık.Artık 4.sınıftaydım.Tamam dedim,kalabalıktan uzak şekilde lisans eğitimimi bu şekilde bitirir İstanbul'a dönerim.

Birgün Bursa'nın meşhur Altıparmak caddesinde kız arkadaşımla gezerken,karşıdan gelen eski bir kız arkadaşımın,yanımdakinin boynuna deliler gibi sarılmasıyla irkildim.Başımdan ayak ucuma bir uyuşma geldi.Allahım yeter artık derken;

(ex)-N'aber?
(ben)-İyidir senden n'aber?
(new)-Aaaa siz tanışıyor musunuz?
(ex)-Evet aynı sınıftayız.
(ben)-Siz nereden tanışıyorsunuz?
(new)-Deniz benim kuzenim...!!!!!

Yaklaşık 10 gün sonra onunla da ayrıldık ve ben üniversiteyi bitirmeyi beklemeden İstanbul'a kesin dönüşümü yaptım.Sadece sınav zamanları Bursa'ya gittim ve bir daha da Güney Marmara'da her türlü affair'den kaçındım.