Aniden rahatsızlanan annesinin karnı şişmeye başlamıştı.Sebebini bir türlü bulamadılar.Uzun tetkikler sonunda,az rastlanan bir tür olan mide zarı kanseri olduğu anlaşıldı.Hastalık oldukça ilerlemiş,müdahale için de geç kalınmıştı.Yine de bir ümit tedaviye başlandı.
Üniversite imtihanına girmekten vazgeçti,annesinin az kalan zamanını,onun yanında,onunla ilgilenerek geçirmek istedi.
Tedavinin 6.ayında,bir çarşamba günü evde otururlarken gelen telefonla fırlayıp hastaneye koştu.Babası beyin kanaması geçirmişti.Yoğun bakımda tutuluyordu.
Cuma sabahı babasını kaybetti.Acısını içine gömdü,annesine destek olabilmek ve onu güçlü tutabilmek için bir damla bile gözyaşı dökmedi.
Annesinin tedavisi umulandan daha iyi gidiyordu.İyileşmeye dair belirtiler artmış,sancıları azalmıştı.Geçirdiği bir dizi ameliyet ve yoğun kemoterapi ile geçen bir yıl sonunda an
nesi kanseri yendi.Hayata sıkı sıkıya bağlanmak,yitirdiği babasının yasını tutmak ve annesine tekrar kavuşmanın mutluluğunu yaşamak isterken,5 ay sonra gelen metastaz bir ay içinde aldı annesini tüm hayallerinin içinden.Babasını kaybettikten 1,5 yıl sonra artık yalnız kalmıştı.18-20 yaş aralığı bu şekilde geçmişti.Kaybettiği şeyleri geri kazanma,yada yerine birşey koyma şansı da yoktu.
Kader diye birşey yok diyen varsa,gelsin yüzüme söylesin."İnsan kaderini kendi çizer" diyen anti-fatalist'ler ve neo-spiritüalist'ler,gelsin bana bunun resmini çizsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder