Fındıklı Dia mağazasından,akşam kuracağım rakı sofrası için alışveriş yapmaya çıktım.Köşeyi dönüp merdivenlerden aşağı saldım kendim.Hemen solumda,ofislerinin arka kapısı olduğunu sandığım yerin önünde sigara içen ve bana "Pardon,bakar mısınız?" diye seslenen hatun kişiler yolumu çevirdi.
Köşede garibim bir güvercin,belli ki hasta yada sakat,sinmiş,korkudan titrer gibi,sabit bakışlarla duruyor.Sağda solda kediler,köpekler aportta."Yardım edebilirmisiniz,biz korkuyoruz kuşa dokunmaktan" dediler.Ben de çok hevesli olmadığımı ve cesur davranamayacağımı açık açık belirtmek yerine bön bön baktım kuşa biraz zaman kazanmak için.Onlar da anladılar tabi birkaç saniye sonra el kadar kuştan tırstığımı.
"Peki benden ne yapmamı istersiniz?"diye sordum.Cevap bomba gibi patladı."Bir şekilde uçuralım bu kuşu...!"
Yok artık.
Kendimi tv church'te ilahiler ve tanrı nidalarıyla kötürümleri yürüten,hastaları iyileştiren şovmen rahipler gibi hissettim.
Yok mu dedim evinde kuş besleyen kimse ofiste,çağırın onu gelsin alsın götürün veterinere.Çirkince olan,sen dur burada ben bi sorayım dedi,kıyasla daha güzelce olana.E benimde artık gitmem lazım,"Kusura bakmayın yardımcı olamadım"dedim."Aaa olur mu ne demek,önemli değil".Ardından da baştan aşağı gözlerini çevire çevire iki tur süzdü beni.İlla bir kuşu uçurmaya niyetlenmiş belli ki..:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder