Ortaokulda çok sevdiğim bir öğretmenim vardı.Adını hatırlayamıyorum.Din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmeniydi.Belki de dünyanın en tatlı dilli,en iyi huylu,hoşgörülü ve mülayim insanıydı.
Evli olduğunu bile bilmezken,bir öğlen,"Biliyor musun Puffy,hafta sonu allahın izniyle baba olacağım" demişti bana.Belli ki hayatının en önemli,en mutlu anı olacaktı o doğum.Muhtemelen paylaşmak istemişti de söylemişti bana.O yaşta çok da birşey ifade etmiyordu tabi bana bu heyecan.
Oğlu doğduktan 3 gün sonra vefat etti ve ben o adamın gözlerimin önünde,bitişine,çöküşüne,hayattan kopuşuna tanık oldum olayın ardından geçen kısa süre içerisinde.Bu olay belki de benim kendimden başkası için gerçekten ama gerçekten çok üzüldüğüm ilk olaydı.
Esas konuysa şu;
Bir de Sabri hoca vardı,o da din öğretmeniydi.Hançereden okuduğu ve ezberletmeye çalıştığı surelerle hayatımızdaydı.Sanırım 12 yaşındaydım ben de.Birgün derste,uzun zamandır kafamı kurcalayan soruyu sordum kendisine.
"Kuran'a göre Adem ve Havva'dan türedik,makul bir rakam peşinde değilim ama varsayalım ki Adem'le Havva'nın 1000 çoçuğu oldu.Sonrasında insanoğlunun üremek için seçebileceği tek yol,çocukların birbirleriyle çiftleşerek üremeye devam etmesi,yani akraba evliliği.
Aslında insan çok daha üstün bir yaratık olabilecekken,akraba çiftleşmelerinden türediğimiz için,sonunda şu an olduğumuz forma mı girdik?
İnsan aslında,zihin okuyabilen,düşünceleriyle cisimleri hareket ettirebilen,uçabilen,hatta zamanda yolculuk yapabilecek kapasiteye sahipken,aynı genlerden türeyen nesiller boyu deforme olarak ekstra güçlerini kayıp mı etti?"
Sabri hoca şalter indirdi bu sorunun üstüne ve "Bu konuyla ilgili bir fikrin varsa,ki olduğunu görüyorum,bence bu şekilde inanmaya devam et,çünkü dünya üzerinde bunun aksini ispatlayabilecek herhangi biri yada bir açıklama yok".
Ben bu sorunsalı hala düşünürüm ara sıra.
Fikri olan varsa paylaşsın isterim hatta..!